1 Rozdział

Wszystko się zmienia

To był najgorszy dzień w moim życiu. Przynajmniej tak sądziłam. Samo południe. Po lekcjach poszłam do parku na naszą ulubioną ławkę. Umówiłam się tam z moim chłopakiem, miał mi coś ważnego powiedzieć. Nie sądziłam, że to odwróci moje życie do góry nogami. To a raczej te słowa „ to koniec kocham inną” rzucił te słowa jakby na wiatr, bo ja stałam jak słup soli, tak jeszcze przez następne 5 min.  Nie chciałam żadnych wyjaśnień. On ostatni raz mnie przytulił bez odwzajemnienia i odszedł. Gdy już się trochę otrząsnęłam, usiadłam na ławkę i zaczęłam płakać. Ludzie gapili się  na mnie, ale w tej chwili niewiele mnie to obchodziło. Siedziałam tam do wieczora. Chmury zaczeły stawać się coraz ciemniejsze. Zaczął padać deszcz. Więc wstałam i poszłam przed siebie. Na ulicy nie było nikogo prócz mnie i lecącego na mnie deszczu. Może to i lepiej, że padało przynajmniej nie było widać mojej zapłakanej twarzy. Czułam jakby ktoś wyrwał mi serce. Miałam ochotę przytulić kogo kogokolwiek, byle się czuć kochana. Byłam cała mokra. W końcu zatrzymał się jakiś samochód, nie zwracałam uwagi, szłam dalej. Ktoś do mnie podbiegł i wtedy coś we mnie pękło. Przytuliłam się do niego z całej siły. Nawet nie spojrzałam na jego twarz. Weszłam do samochodu. On Nawet słowem się nie odezwał. Nie przeszkadzało mi to milczenie, wpatrywałam się w drzewa, które tak szybko mijaliśmy. W tej chwili nic mnie nie obchodziło, ani to gdzie jadę i z kim, ani to, że moja babcia może się o mnie martwić. Po prostu zamknęłam oczy i zasnełam.

***

Rano obudziłam się w cudzym łóżku, kompletnie nie wiedziałam gdzie jestem. Wyszłam z pokoju i zeszłam schodami na dół, poszłam prosto do kuchni i zobaczyłam go…Wysoki brunet, miał twarz tak dziwnie znajomo , lecz nie mogłam skojarzyć kto to jest. Podszedł do mnie i się przedstawił.

-Hej jestem Louis Tomlinson

-Cześć –odpowiedziałam zakłopotana-jestem Lily.

-Siadaj. Czego się napijesz kawy, herbaty?

-kawy-rzuciłam lekceważąco, po chwili milczenia zapytałam się troszkę przestraszona-Co ja tutaj robię?
On podał mi kawę i usiadł obok mnie.
-Usnełaś, a ja nie miałem serca cię obudzić, więc zawiozłem cię do siebie. Spokojnie spałem na kanapie.
-Dzięki- rzuciłam lekceważąco- a teraz mógłbyś odwieść mnie do domu?
-Jasne, tylko się przebiorę.- uśmiechną się i pobiegł po swojego pokoju po ubrania. A ja siedziałam nieśmiało z kubkiem kawy w ręku.

                                 ------------------------------ 

Myślę, że się podobało:) Dopiero zaczynam,więc licze na wasze opinie :)